සංජු ගේ සයිබර් සමාගම

  අපිට පිස්සු ඕයි !!!  එහෙම කිව්ව කිඹුලෙක් බබල්ගම් එකක් හප හප  හැරී පොටර්ගෙ සුදුපාට බකමූණයි  රොන්ගෙ තඩි ගෙම්බයි එක්ක  රාජ්‍ය පාලනේ ගැන කතා කරද්දි ඔශීනුයි චංගුමියි කුස්සිය පැත්තෙ කෙහෙවලු පටලගෙන පරිප්පු උයන රෙසිපිය මාරු වෙලා උපන් ගමං පොඩි එකෙක්  කැට් වටේට මලක් ඇඳලා ලයන් කිව්වෙ  අප්පේ ඒකා බොන්නෙ  අහවල් කිරලු අම්මව අඳුනන්නෙම නෑලු අප්ප කියල අඳුන ගත්තෙ  වත්ත පාර දොළ අසබඩ  බැඳල හිටිය සුදු වස්සාලු මූණ ගාව පෑන ගහන්  නිදහස යැයි බෝඩ් ගහන්  රටේම කුණු රසය සොයා  අපේ රටේ මාධ්‍යය ලු රිංගල හොග්වාර්ට්ස් වලට හර්මයිනිගෙන් ප්‍රශ්න කරයි පොටර් ඔයාගෙ පෙම්වතාලු නෑ නෑ දැන් එයා මෙහේ නෑ  මේ මොන මල කරුමයක්ද මෙතන වෙන්නෙ මොනවද අද ආන්න අර පරිප්පු ඉව්ව්  චංගුමි කෙල්ල පොලිසියේලු නාකි ඔශීන් අත්තම්මගෙ  බෙල්ල මුලින් මිරිකලාලු ඒක අහල දුවං එනවා කොළඹ හතේ නෝනා කෙනෙක් පොලවෙ හැපී පොලෝසියත් දෙකක් වෙන්න මං එනවා සුදු ගුමියෝ  ඔයාව බේරගෙන යන්න අපි ගිහිල්ල කොළඹ හතේ මගේ...

කිසිදා කිසිවෙකුට කියන්නට ආසා නොකල කතාවක්, මතක් කරන්නටවත් අකමැති කතාවක්, මගේ සිත තුල මැරි මැරී ඉපදෙන කතාවක්. හංගාගෙන ඉන්නට ඉන්නට නුඹ වැරදිකරු වෙනවා දකින විට කකියන සිතත් ලෙයත් මට ලියන්නට බල කරයි. නුඹ මුලින්ම දකින විට මා යන්තම් දාහතර වැනි වියේ නව යොවුන් දැරියක්. ඔබ පාසලේ ශිෂ්‍ය නායකයෙකුව සිට විදුමව් තුරුලෙන් නික්මෙන්නට සැරසෙන තරුණයෙක්. නුඹ මට මතක ආඩම්බර කම නිසාමයි. චාම් කඩවසම් දිලිසෙන දෑස් පුංචි මගෙ හිතට ගෙනාවෙ හරිම අමුතු හැගීමක්. නුඹ නික්ම ගියා මට මතක නැහැ. නුඹ කොහී ගියාදැයි මම දන්නෙ නැහැ. නමුත් නොකියාම ඔබ ගිහින්. දින කීයක් ගත උනාද? මාස කීයක් ගත උනාද? මට ඇත්තටම ගනන් කරන්න අමතක උනා. දවසක් උසස්පෙළ පලවෙනි අවුරුද්දෙ අග හරියෙ හිටිය මම..... නිල්පාට දිග ගවුමක් ඇදගෙන පන්ති ඉවර වෙලා බස් එකට නැග්ගෙ ගෙදර යන්න. අදටත් මම බස් එකේ වාඩි වෙද්දි අව්ව පැත්ත නැති පැත්ත බලන්නෙ නෑ ඉඩ තියෙන මුල්ලක වාඩි වෙනවා. එදත් එහෙමයි. ඔහේ ගිහින් තියෙන මුල්ලක වාඩි උනා. එහෙම වාඩි වෙලා මම කරන්නෙ ජනේලෙන් එලියෙ ඉන්න මිනිස්සු දිහා බලාගෙන කල්පනා කරන එක. එදත් එහෙමයි. මගෙ එහා පැත්තෙ අසුනෙ කෙනෙක් වාඩි වෙනව දැනුනට ඒ කවුද කියල බලන්න ම...