ස්පෝර්ට් මීට් කතා 3 – ඇන ගැනීම

ඔන්න ස්පෝර්ට්මීට් කතා වල 3 වන කොටස. 

ස්පෝර්ට් මීට් කතා 1 – ක්‍රීඩ උත්සවයේ ගුරු මණ්ඩලයේ තරගය 

ස්පෝර්ට් මීට් කතා 2 –  මැරතන්

ඔන්න ඉතින් අපේ ක්‍රීඩ උත්සව කතාවේ 3 වෙනි කොටස පටන් ගන්නයි හදන්නේ. මම හිතුවට වඩා ඉක්මනට මේ කතාව ඉවර කරන්න වෙයි වගෙ. මොකද වැස්ස නිසා පෙබරවාරි 25 වෙනිදාට පවත්වන්න නියමිතව තිබූ ක්‍රීඩා උත්සවය 15 වෙනිදාට දමා ගැනීමත් නිරපරාදේ දරුවන් වැස්සට තෙමවමින් බූරුවන් ලෙස සංවිධායක මණ්ඩලය කටයුතු කිරීමත් නිසා ලගදීම සංවිධායක මණ්ඩලය ඇතුලු අපි සියළු දෙනාට දෙමාපියන්ගෙන් ගුටි මුරයක් ලැබීමට ඇති ඉඩ කඩ වැඩි වීමත් ඒවාට හේතු ය.

කොච්චර විරෝධය පෑවත් සංවිධායක මණ්ඩලය පවසන්නේ ක්‍රීඩ උත්සවය වැස්සේ හෝ පැවැත්විය යුතු බවය. පට්ට වැස්සේ එල්ලේ ගසා මගේ නිවාසයේ දුවකගේ සන්ධි බිදීමකට ලක් වූවාය. එයට පෙර සිටම මම මණිමේඛලාවන්ට කියා සිටියේ කොල්ලෝ කෙසේ වෙතත් කෙල්ලන්ව වැස්සේ නොතෙමවමු යන්නයි. නමුත් ඕ එය කණකට නොගත්තාය. ඕ මෙන්ම මුලු සංවිධායක මණ්ඩලයම ඒ අවස්ථාවේ බිහිරන් සේ හැසිරුනා හ. එයින් පාඩුව වෙන කාටවත් නොව අර දියණියට පමණි. අවසානයේ මම බැන වැදුනේ ඔබලාගේ දරුවන් මේ ආකාරයෙන් වැස්සේ ක්‍රීඩ කරවනවාද? ඔවුන් ට මෙසේ දිනපතා තෙමෙමින් පට්ටම පට්ට සීතලේ ක්‍රීඩා කිරීමට ඉඩ දෙනවාඩ යන්නයි. සියල්ලෝම නෑසූ කණ්ව සිටියහ.

 මම ද ඉන් පාඩමක් ඉගෙන ගතිමි. දරුවෙකුට යම් අනතුරක් සිදු වුවහොත් එහි සම්පූර්ණ වගකීම සංවිධායක මණ්ඩලයට පවරා මම ඉන් ඉවත් වන බවයි. නමුත් හදවතේ සාක්කියට බොරු කල නොහැකි බැවින් මම අර කෙලි පැටියාව ඇයගේ මවට භාර දුනිමි. ඒ මොහොතේ ඇයගේ මවගේ ගුණ යහපත්කම නිසා මම සහ වසන්තී කුණුහරුප යක් අසා නොගෙන බේරුනෙමු. ණමුත් ඒ මවගේ දෑසින් ගිහි පුලිගු පිට වනු අපට පෙනුණි. ගෙදරින් හොදින් ගිය ළමයා අතක් පයක් කඩාගෙන ගෙදර එනවාට කැමති කොයි අම්මාද?

පසුවදා ඒ ගැන අලුත් සර්, චානක මල්ලී හා මා අතර පැවති සංවාදයකදී අලුත් සර් කිව්වේ ළමයෙක් ලිස්සා වැටී බෙල්ලවත් කැඩී යාවි යැය් හේ මහත් බියකින් පසු වූ බවය. එසේ වුනා නම් අඩු වැඩි නැතිව මුළු  ගුරු මණ්ඩලයම වැඩ තහනමකට ලක්ව සැපසේ ගෙවල් වල වහලවල් වල රීප්ප ගනන් කරමින් සිටින්නට පුළුවන්කම තිබුණි.

කණ්ඩායම් ක්‍රීඩ පටන් ගත් දින සිටම මොරසූරන වැස්සය. පළමු දවසේ ක්‍රිකට් තරග ය. වාසිය බගලවතී ගේ කහ නිවාසයට ය. මගේ නිවාසය හා රෝස නිවාසය අතර පැවති තරගය මගේ කණ්ඩායම ලකුණු 3 කින් පරාජය විය. රෝස නිවාසයේ චක් කරපුවාට නෝ බෝල් නොදී අහක බලාගෙන සිටීම නිසා එසේ ලකුණු 3කින් පැරදීමට අපට සිදු විය. ඉතින් තරගය ඉවර වූ පසු ඒ ගැන කතා කිරීමට යාමෙන් පලක් නොවන නිසා මම මගේ කොල්ලෝ ටික සනසා පසු බැස්සෙමි. ලකුණු තත්වය රෝස කන්ඩායම සියළු දෙනා දැවී ලබා ගත් ලඛුනු 71 ට පිලිතුරු වශයෙන් අපේ අය විකට් 8 කට ලකුණු 69 ක් ව තිබියදී තරගය නිමා විය.

ඊ ලගට තිබ්බේ බගලවතී ගේ කහ නිවාසයේ සහ රෝස නිවාසයේ අවසාන මහා තරගයයි. මුල පටන් බගී ගේ මූණ නරක් වී ඇත. අප්පට සිරි මාර හේතුවකි. තරගයේ ප්‍රධාන විනිසුරු සමන් මලින් පවන් සැලේ ගේ ආදරණීය ස්වමි පුරුෂයා ය. හීඉක් හික් හික්. දැන් තමා නියම යුද්දේ. සංජු ටීච පැත්තකට වී බලා සිටියි.

මුලින්ම පන්දුවට පහර දුන්නේ රෙස කණ්ඩායමයි. රෝසකණ්ඩායම ට අපේ කණ්ඩායමත් සමග ලබා ගත හැකි වූයේ ලකුණු 71ක් පමණක් වුවද මේ තරගයේ දී ඔවූහූ  කහ කණ්ඩායමට දුවන්නට පහර දුන්හ. ඕවර 10 යෙන් ඔවුන් ලකුණු 150කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් ලබා ගත්හ. අම්මියෝ මට දැනෙන සනීපේ!

දැන් බගලවහී ගේ මූණ අස්පෙට් ය. ලකුණු 65 කට පමණ කහ නිවාසයේ සියළු දෙනාම දැවී ගියහ. රෝස නිවාසයේ නායකයා මා අසලටවිත් පැවසුවේ “ටීචලාගේ නිවාසේ අපිට ෆයිනල් එකේදි හම්බ වුණා නම් මීට වඩා ගේමක් බලා ගන්න තිබ්බා”  කියායි. ඇත්තටම කහ නිවාසය දැවී ගිය ආකාරය වැස්සේ බලා ඉන්නට හිරිකිතය. කහ නිවාසයේ සිටි ඇම්බැට්ටයන් 11 දෙනාගෙන් 6 දෙනෙකුම පමණ හෙට සාමන්‍ය පෙළ විභාගය කියා තිබියදීත් අද පිත්ත රැගෙන මගේ බැනුම් පිට පිට්ටනියට බැස්ස එවුන්  ය.

බගලවතී ටීචට ෆයර් වී ඇත.

“අරයා සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ගේ නිවාසෙට උදව් කලා. ඒහවුස් එකේ චක් ඇල්ලුවේ නෑ. හොර අවුට් දුන්නා”

ඇලි ශෝයි.

බගලවතී මා සමග සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ට බැන වදියි. ඇයගේ සුවාමි පුරුසයාගේ දෙමාපියන් සිහි කරයි. මම තුමීට ද නියම පල්ලමය. තව ජුංඩක් පොහොර දමා ඇයව අවුස්සා මම පැත්තකට වීමි. “වැඩිය දෙන්න ගියොත් මමත් චා වෙනවා”

කොහෙන් කොහෙන් හෝ මේ සීන් ටික කවුරුන් හෝ සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ට කියා ඇත. සමන් මලෙන් පවන් සැලේ මා සොයා ආවාය.

“අරුන්දෑ මොනාද කිව්වේ?”

මම මහත් අමාරුවෙන් කීවේ බගලවතී තුමී කියූ කිසි දෙයක් මා සමග නොකී බවයි. සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ද දැන් බගලවතී ට අම්බානක බැන වදියි. එදායින් ඒ කතාව ඉවර විය.

නෙට්බෝල් දා මා සොයා දිව පැමිණියේ පාසලේ ශිෂ්‍ය නිල මණ්ඩලයේ කෙල්ලෝ දෙන්නෙකි.

“ ටීච ටීච කහ නිවාසේ අයියලා දෙන්නෙක් එක්ක දම් නිවාසයේ ගෑණු ළමයි දෙන්නෙක් පල්ලෙහා හෝල් එකේ ටීච. අපිට බලන්නවත් බැරි විදියට හැසිරෙන්නේ”

මමත් වසන්තී ත් වහාම පල්ලෙහා හෝල් එකට දිව්වෙමු. කොල්ලෝ දෙන්න කිස්බිස් ගාමාරු වී ඇත. අපි එන බව ඔත්තු බැලූ එවුන් දැනුම් දී ඇත. වහාම අපි මේ ගැන විදුහල්පති උතුමාට පැමිණිලි කලෙමු. ඒ අතරේ මගේ නිවාසයේ ක්‍රීඩා නායිකාව හඩාගෙන මා අසලට පැමිණියා ය.

“ඉහි ඉහි ටීච අර  කහ නිවාසේ අයියලා එක්ක යාලු වෙලා ඉන්න නංගිලා දෙන්නා මට වද  දෙනවා රෝස නිවාසේ තුසී අයියා යලු වෙන්න අහනවා කියලා ඉහි ඉහි. අනේ ටීච අපේ අම්මා දැන ගත්තොත් මට ගහයි ටීච ඉහි ඉහි” පොඩි කෙල්ල වැළහින්නක සේ හඩා වැටේ.

මේප්‍රශ්න සාකච්චා කිරීමට උතුමා වහාම ගුරු රැස්වීමක් කැදෙව්වේ ය. උතුමාගේ ද කට හොද නැති නිසා හේ පළමුවෙන් ම ඇදලා ගත්තේ සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ගේ නිවාසයට ඇයගේ ස්වාමියා උදව් කළ බවට නැගුණ චෝදනාවයි. සමන් මලෙන් පවන් සැලේ ගේ ස්වාමියා සහ සමන් ද දැන් බගලවතී සමග බැන ගනිති. ඕනෙවාට වඩා ** දෙන්න ගිහාම වන දේවල් ගැන මේවා පටත් හොද පාඩම්ය.

“මට විතරක් නෙවෙයි සංජු ටීචගේ නිවාසෙටත් වෙරදි වෙලා තියෙනවා නේද ටීච? ඒවත් කියන්න ටීච”

බගලවතී මට අමුතු කරුණාවක් පෑවාය.

“මේ ටීච වස්සා සර් රහත් වෙලා නෑ නෙ වැරදි නොකර තරගේ අන්තර්ජාතික මට්ටමට විනිශ්චය කරන්න. වැරදි වෙන්න ඇති ඒත් තරගෙන් පස්සේ ඒවා ඉවරයි. මට ඒවා පස්සෙ ගිහින් රණ්ඩු වෙන්න උවමනාවක් නෑ”

මම එක දමා ගතිමි. බගලවතී ඇඹරී ගියා ය. උහ්……. ඇද්ද අද කාපන් තනියම!!!! මම එන්නේ නෑ ඔය මඩ කරි එක්ක මඩ නාන්න.

එදා මක් වුනත් බගලවතී ලොක්කී නොසෑහෙන්න අහ ගත්තාය. ඇය අවසානයේ පැවසුවේ ඇයගේ අවුරුදු 20 කට ආසන්න සේවා කාලයේදී මෙවැන්නක් අසා ගත් පළමු වතාව මේ බවයි. වස්සා සර් ට මල පැන පැවසුවේ “කලින් අහගෙන නැති ඒවටත් එක්ක අද අහ ගත්ත ඇතිනේ” කියා ය. මට ඔහුට තෑග්ගක්  දීමට සිතුනි. “ඔයා නරකයි කියලා හිතාගෙන හිටියට ඔයා වෙලාවකට හලි ශෝයි නේ වස්සා සර්”

එදා වොලිබෝල් තරග වලින් දින්නේ කහ කණ්ඩායමයි. මගේ දම් නිවාසය සහ රෝස නිවාසයේ කණ්ඩායම් දෙකම එදා වොලිබෝල් පිටියේ චිත්‍රපටියකට ෂූටින් කලහ. එය සිද්ධ වන බව අපි කලින් දැන සිටි බැවින් අපි වැඩිය ඒ පසු පස නොපැන්නුවෙමු. ඒත් ඉතින් වසන්ති මම සහ සමන් මලෙන් පවන් සැලේ එදා කෑ ගැසූ තරම් ක්‍රීඩා කලා නම් නිවාස දෙකම 1 හා දෙක වනවාය.

මේ ලිපිය ලියන අවස්ථාව වන විට ලංකාවට සහලෝලා වැස්ස ය. නමුත් හෙට විසි කිරීමේ තරග ය. ඇඩෙනවා! වැස්සේ යගුලිය විසි කරන්නට ගොස් අනතුරක් නොවේවායි මම පතමි. ඒ  සමගම සංවිධායක මණ්ඩලයද මහත් කරුණාවෙන් සිහි කරමි.