*** මේක මම මාස 6 කට විතර කලින් මගේ කොමෙන්ටු මොඩරේටරේ නැතිව ලිව්ව කාලේ දාපු එකක්. හැබැයි දැන් ඒ ජිල්මාට් දන්න නිසා ආයෙත් පෝස්ට් කරනවා*** පහුගිය දවස්වල බ්ලොග් වල තිබ්බ අරක්කු, විස්කි, බ්රැන්ඩි, බියර් , කොරොනා, ටිකිලා, රක්ත නාම පත්ර, කාල නාම පත්ර, පරණ වෙච්ච එව්වා, වොඩ්කා ආදී එකී මෙකී නොකී ඇල්කොහොල් කතා කියවලා සංජු ටත් නිකන් වෙරි වගේ. සමහර බ්ලොග් ලගින් ගියත් ජීවන සුවදේ බෑ. ඉතින් ඔන්න සංජු ටත් ලිකර් නිසා සිද්ද වෙච්ච සීන් 2-3ක් ලියන්නයි හදන්නේ. ඔන්න ඉතින් මම තුමී ඉස් ඉස්සෙල්ලාම මත්පැනක් කියලා කටේ ගෑවේ වයින් ටිකක්. ඒකත් මීගමුව පැත්තේ තිබුණ මගුල් ගෙදරකදි. කොහොමත් මෙහෙ නුවර පැත්තේ කාන්තා පාර්ශවය ටිකක් බොන්න හොර කරනවනේ. ඉතින් අපේ නැන්දා කෙනෙකුගේ දෙවනි ගමනකට මීගමු ගිය මේ ගමනෙදි අපේ කට්ටියටත් වයින් ලැබුනා. දැන් මේක මොකටද කියලා වට පිට බලනකොට හැමෝම මේක ටික ටික තොල ගානවා. මමත් ඉතින් වීදුරුව නහය ගාවට ගත්තා. අපේ අම්මා මට රවනවා. මේ වගේ වෙලාවක කවුද ඕවා ගනන් ගන්නේ. සුවදෙත් වැඩි අවුලක් නෑ. පොඩ්ඩක් තොලේ ගෑවා. රසෙත් අවුලක් නෑ. ඇදලා ඇරියා වීදුරුවම. "අම්මි මේක ...
ලස්සන කවි සිතුවිල්ලක්..
ReplyDeleteලස්සනයි අක්කේ..
ReplyDeleteලස්සනයි..........
ReplyDeleteහුඟ දවසකින් ලස්සන කවියකුත් අරන් ඇවිත්
ReplyDeleteලස්සනයි.....:)
ReplyDeleteලස්සන පද පෙලක් නංගා!
ReplyDeleteලස්සනයි අක්කා........ :)
ReplyDeleteහිමිවන්නටත් පෙ ර
ReplyDeleteඇයිදැයි අහිමි ක ර
කියන්නේ වසං ක ර
සිදුවීමක් ද හො ර
අනේ මන්දා අක්කටත් හිතෙන එව්වා... ලස්සනයි...
ReplyDeleteලස්සනයි සිතුවිල්ල.......හෙහ්, හෙහ්,
ReplyDelete