නැටුම් 1

ඒ පාර මොකාට එන්න හදනවාද????

මගේ තහනම් ලැයිස්තුවට තව මාතෘකාවක් එක් විය. ඒ මත්ද්‍රව්‍ය යි. මින් පසු මේ බ්ලොගේ දේශපාලනය සහ මත්පැන් පිලිබද ලිය වෙන්නේ නැත.  

දැන් ලියන්නට යන්නේ නැටුම් ගැනයි.  

මගේ ජීවිතයේ මට ලැබෙන අවස්ථාවලින් මම ආශාවෙන් ම සහභාගී වුනේ නර්තනය ටයි. 

නර්තනය ආරම්භ කරන විට මා සිටියේ 6 වන ශ්‍රේණියේය. හදිසියේ ම අපේ පාසැලට බටහිර සංගීතය හදුන්වා දුනි. මම ගෙම්බා සේ එයට පැන්නෙමි. අහා...... කලු හිසක් සහ කෙට්ටු ශරීර ඇති මිනිසුන්ගේ ඉරි 5ක් උඩ ගමන් කිරීමේ කලාව මගේ ඇගට පත්තියම් වූයේ නැත. නැවත අකුලාගෙන බැනුම් කන්දරාවක් විදුහල්පතිනියගෙන් සහ නැටුම් ගුරුතුමියගෙන් අසාගෙන මම නැවත නැටුම් කාමරයට ගියෙමි. 

 එදා සිට මම පැත්තකට වී සිටි අහිංසක සිසුවියක් වීමි. පැනලා නටන අයට නටා ගන්නට දී මම පැත්තකට වී සිටියෙමි. එක දිනයක් මාසික පරීක්ශනයක් දා මගේ ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පසුව මගේ මිතුරියකට අවස්ථාව ලැබුණි. ඇය නටන හැටි බලා මගේ නැටුම් ගුරුතුමියට කේන්ති ගොස් තිබින. "මොනවද ළමයෝ මේ කරන්නේ??? අර අච්චර මහත ළමයත් ලස්සනට ඇග බැලන්ස් කරගෙන නැටුවා. ඔයා මෙච්චර කෙට්ටු වෙලත් බලන්න නටන හැටි. හරියට නිකන් මනුස්සයෙක් කඩි ගුලක් උඩ හිට ගත්තා වගේ නේ ඔයා නැටුවේ" ඈ මහත ලමයා කිව්වේ මටය. මම කොහොමත් පොඩි කාලේ සිටම අනික් අයට වඩා උස මහතය. 

 ඒ මට ලැබුණු පළමු වැනි හොද ය. එදායින් පසුව මම තනිවම නැටුම් පුරුදු වීමි. පන්තියේ තඩියා වුනත් මම සැමදෙනාටම වඩා නම්‍යශීලී සමබර කෙල්ලක් වීමි. ගෙදර තනිව සිටින වෙලාවට ඇස් වලින් කදුලු වැටෙන තුරු මම අඩි පුරුදු වීමි. කකුල් පුපුරු ගසන තුරු නියම හැඩ එන තෙක් නවාගෙන සිටියෙමි. එපා වුන විට ඉංග්‍රීසි හෝ හින්දි සින්දුවක් දාගෙන හිතේ හැටියට නැටුවෙමි. උඩරට නැටුම් පමනක් නොව තවත්නැටුම් නටන්නට මම පුරුදු උනේ එසේය. නමුත් ඒවා දැක්කේ මා පමණි. මගේ සිරුරේ නම්‍යතාවය වැඩි වෙන්න වෙන්න එයින් සතුටු වුනේ මාය. ඒ හැගීම ඇත්තටම දන්නේ මම පමණි. 

 ඒ මගේ ශිල්ප දැක්වීමේ දිනයයි. සාමාන්‍ය පෙළ ප්‍රායෝගික පරීක්ෂන දිනයයි. වසර 5ක් මා ප්‍රගුණ කළ ශිල්ප දැක්වීමයි. 

නෛයිඅඩි වන්නම, වට්ටමක් සහ අභිරූපනයක් සමග තව ගායනා සහිත නර්තන අංග කිහිපයකින් මගේ ප්‍රායෝගික පරීක්ෂනය සමන්විත විය.  අවසානයට තිබුනේ අභිරූපන යයි. එහිදී මම ඉන්දියානු භරත නර්තන අහිනයන් ගෙන් වනයට ගොස් අතරමන් වී වන සතුන් ගෙන් මැරුම් කන කාන්තාවක් ලෙස අභිරූපණ රංගනයක්  ඉදිරිපත් කලෙමි. එය අවසාන වූයේ මා බිම වැටී මරණයට පත් වීමෙනි. 

මා එය අවසන් කරන විට බෙර හඩ නැවතුණි. මා හිස එසවීමට පෙර මට අත්පුඩි තලන ශබ්දයක් ඇසුනි. හිස ඔසවා බලන විට මා දුටු දෙය මටම අදහා ගත නොහැකි විය. තඩියා ගේ නැටුම බලා සියල්ලෝම අත්පුඩි ගසති. මගේ 2 වන නැටුම් ගුරුතුමිය ඇස් අයා මා දෙස බලා සිටියා ය. "දුවේ උඹ මෙච්චර දවසක් කොහෙද හිටියේ?"

එදා මම උඩරට නැටුමින් සමු ගත්තෙමි.