නිලූෂ ගේ අස්වීම් සහතිකය

ඔන්න මම ලියන්න පටන් ගන්නයි හදන්නේ. 

දෙයියනේ කියලා අපේ සරත් ඒකනායක මහ ඇමති තුමා අපිට සතියක්ම නිවාඩු දුන්නා. (සැපසේ ගෙදර හිටියා වගේ නෙමෙයි රජෝ නිවාඩු දවස් වලත් ඉස්කෝලෙ තියලා නිවාඩු දවස් 5ත් අදින්න කියලා චක්‍ර ලේඛන ආවම.... එදාටත් මතක් කරන්නේ ඉතින් එතුමාවම තමා... හිකිස්)  

ඔන්න මේ සිද්දිය උනේ ඉස්කොලෙ පටන් ගත්තු දවසේ. මම බෝඩිමට ඇවිල්ලා කරන වතාවත් සේරම ඉවර කරලා ඇද උඩට පැනලා මෙලෝ රහක් නෑ, ටාසන් බාප්පා සහ පටි රෝල් අහන්න පටන් ගත්තා විතරයි මගේ කාමරේ දොරට තඩි බාන සද්දක් ඇහුනා. ඒ ගෙදර පොඩි පුතා දිලුම්. පොර දොර 2 වෙන්න තඩි බාල තියෙන්නෙ ටීච ගෙ කනේ හෙඩ් සෙට් එක නිසා ටීචට වටා පිටාවෙන් සුනාමියක් ආවත් ඇහෙන්නේ නැති බව අත්දැකීමෙන් දන්න නිසා.  

"ටීච හම්බ වෙන්න කවුදෝ ඇවිල්ලා, ළමයෙක් ගේ තාත්තා කෙනෙක් වගේ"  

 මේ ටීච අනික් ටීචලා මෙන් නොව ගෙදර දොර ශිෂ්‍ය පරපුරටම සහ දෙමාපිය පරපුරටම වසා සිටින්නියකි. ටියුෂන් එකක් දා ගත්ත දවසට මතක් වෙන්නේ මේ වෙලාවේ බෝඩිමේ සිටියා නම් දමන සැප නින්ද ගැනය. පින් ටියුෂන් නිසා ඒ වෙලාවද තනිකර ඉල්ලගෙන ගා ගැනීමකි. ටීචගේ මේ ප්‍රතිපත්තිය ඉදිරියටත් එසේම වේ. කවුරු මොනවා කිව්වත් ටීච මේ ප්‍රතිපත්තිය කවදාවත් වෙනස් නොකරන්නේ පෞද්ගලිකත්වය ටීචට ඉතාම වටිනා දෙයක් බැවිනි. අනාගතයේ සුවාමි පුරුසයාගෙන් ගෙදර ආවත් ඉස්කෝලේ බදාගෙන යැයි බැනුම් අහන්නට ටීච අකමැතිය. 

සෙමෙන් පල්ලෙහාට ගිය මට දක්නට ලැබුනේ මගේ පන්තියේ නාම ලේඛනයේ පළමුවෙන්ම නම සටහන් නිලූශ ලක්මාල් සහ ඔහුගේ පියා ය.  

"ටීච මේ පුතාව ඉස්කෝලෙන් අස් කරන්න කියලා සර් ව හම්බ උනා. ලියුම් වගයක් ගේන්න කියනවනේ"

ලොක්කා හදන්නේ මට වැඩ ගොඩ කරන්නටය. දැන් ඉතින් දවස් 2න් කොල්ලව අස් කරගෙන ගිහාම මට සිද්ද වන්නේ ඉතිරි මුලු අවුරුද්දේම කොල්ලාගේ නම ඉස්සරහින් රතු ඉරි ගැසීමටය.එක පාරටම රතු ඉර මාස 12 ට ම ගහන්නට බැරි මෙහෙ දෙමපියන් ළමයා ටික දිනකින් නවත එක්කගෙන එන බැවිනි. "ටීච මූ මෙහෙදි කරපු තරම්වත් වැඩ එහෙදි කරන්නේ නෑ" 

නිලූශ ද ඒ කාණ්ඩයේ ළමයෙකි. ඉතින් නිලූෂගේ පියා පැමිණ සිටියේද කොල්ලාව අස් කරගෙන යන්නටය. නමුත් අපේ විදුහල්පති උතුමා බාල්දියක් දමා තිබේ. ඒ නම් ළමයා යන දිහාවක දී ඇතුලත් කරන පාසලේ විදුහල්පති තුමා ගෙන් ලිපියක් සහ එම ප්‍රදේශයේ පදිංචියට පැමිණි බවට එහි ග්‍රාම නිලධාරියාගෙන් සහතිකයකි. ඒ දෙක නැත්නම් ළමයාව අස් කර ගැනීමට ඉඩ නොදෙන බව අපේ ලොක්කා සත්තමක් දමා ඇත.  තාත්තා පැමිණ සිටින්නේ මට බටර් පාරක් ගා ලොක්කා ගෙන් අස්වීමේ සහතිකය ගැනීමටය. මේ ලියුම් කතාවක් මම අහුවෙත් අදයි. 

ඉතින් මම ඔහුගෙන් ඇසුවේ එහෙම ලියමනක් ලබා දී නිකන් කතා අසා නොගෙන යාමට ඔහුට බැරි හේතුව කුමක්ද යන්නයි. ඔහු කීවේ තවම ඔප්පු හරවා නැති බැවින් ග්‍රාම නිලධාරී ලවා එවැනි ලිපියක් ලබා ගැනීමට නොහැකි බවයි. එය අපේ උතුමාට කීවේ නැද්දැයි මම ඇසූ විට පියා කලේ කකුලෙන් සිමෙන්තිය හෑරීමයි. "අනෙ අම්මපා බාගෙට කතාව කියල  ඇවිල්ලා මෙතන 10 ට ගනින්න බෑ වගෙ ඉන්න හැටි" 

ඊළග දවසේ මම උතුමා හම්බ වී සීන් එක විස්තර කල විට දැන ගන්නට ලැබුනේ එය කලාපයෙන් ලැබුණු නියෝගයක් බවයි. දෙමාපියන් ළමයින් අස් කරගෙන ගොස් නැවත පාසලකට ඇතුලත් නොකර තබා ගැනීම නිසා මේ තත්වය ඇති වී තිබෙන බව හේ මට කීවේය. කට වසාගෙන අසා සිටියත් මට එම කතවට 50%ක් එකග වීමට සිදු විය. ඉතිරි 50% නම් මේ මෝඩ නීතියට මම එරෙහි බවය. ඒ නිසා දෙමාපියන් පත්වන ප්‍රශ්න අපමනය. 

නිලූෂ ගේ අස්වීම් සහතිකය අද වන විටවත් ඔහුට ලැබී ඇත්දැයි මම නොදනිමි.  නමුත් එක දෙයක් මම දනිමි. මගේ කොල්ලන්ගෙන් එකෙකු අවුරුද්දේ පළමු දාම මා හැර ගොස් ඇති බවය. :(